Toch doe ik dit regelmatig. Wellicht uit een soort vorm van zelfkastijding. Vooral als het gaat om post’s over gender, seksualiteit of andere vormen van “anders” zijn. Want als docent seksuele en relationele vorming wil je toch een beetje op de hoogte blijven wat er speelt.
Maar opeens is alles te pas en te onpas “woke” of er worden simpelweg hele verkeerde seksistische grappen gemaakt.
Zo las ik deze week een artikel over twee vrouwen die hun seksleven een cijfer gaven. De betreffende website heeft elke week een item waarin de partners vertellen over hun seksleven. Deze week ging dat over twee vrouwen. In de kop stond al zoiets als “op school leerden we niets over lesbische seks, dus het was één grote ontdekkingsreis”.
De reacties onder het bericht waren niet van de lucht. Zo las ik o.a. dat het belachelijk was dat er in het bericht geopperd zou zijn, dat dit in het curriculum opgenomen zou moeten worden (dat stond niet in het bericht) en dat het zielige “woke” gelike maar eens ophouden moest met aandacht vragen..
Nog vele van dit soort berichten volgende met misleidende verwijzingen en commentaren. Laat staan dat de terminologie op de juiste wijze werd gebruikt.
Daarnaast mogen natuurlijk de reacties niet ontbreken waarin gesuggereerd wordt dat de dames nog nooit een echte vent hebben gehad, dat iemand ze wel wil leren hoe het echt moet of gratis “rijles” wil geven.
Maar misschien is dat nog beter dan de berichten met de mededeling dat het smerig is, dat ze een touw moeten pakken of met veelzeggende plaatjes hun mening over dit onderwerp willen delen die niet zo vriendelijk zijn.
Gelukkig staan er ook positieve berichten. Maar na de overweldigende negatieve reacties, vielen die bijna in het niets. Dit soort berichten komen bij mij, en waarschijnlijk de rest van de wereld, harder binnen.
Op zulke momenten weet ik dat ik nog erg hard moet werken voor tolerantie. Dit soort voorbeelden bespreek ik dan ook zeker in de lessen die ik over seksualiteit, gender of het verlengde hiervan geef. Veel leerlingen denken namelijk dat het allemaal wel meevalt en dat er geen discriminatie meer is. Toch zijn er nog veel dingen die gezegd worden tegen homoseksuelen, die niet tegen hetero’s worden gezegd. Denk maar aan de bekende leuzen: “het is wel zonde voor de mens dat je je niet voortplant”, “ow, maar je kan het niet aan je zien”, “ben jij het mannetje of vrouwtje in de relatie?”, “Het is prima dat iemand homo is maar waarom moeten ze het dan ook laten zien?”
Of de goedbedoelde maar hilarische: “Ik ken ook iemand die homoseksueel is, misschien ken je hem/haar.”
Allemaal teksten die je niet zegt tegen iemand die hetero is, waarom zeggen we tegen homoseksuelen of “anderen” zoals sommige zeggen, wel zulke dingen? Is het omdat we er ons niet bewust van zijn dat het eigenlijk best een beetje boel beledigend is? Of omdat we toch een subtiele boodschap af willen geven, bewust of wellicht zelfs onbewust. We er wel iets van vinden maar dit niet openlijk in een hele afkeurende houding willen laten zien. Want dat is dan weer net een stap te ver.
Ik blijf hoop houden dat dit vaak uit onwetendheid is, dat mensen niet echt zo kunnen zijn of dit kunnen denken over onze eigen medemensen. Dat er dus nog hoop is en ik de strijd kan en zal blijven voeren om deze onwetendheid bij te scholen en dat, door dit te benoemen en o.a. mijn leerlingen hierop te wijzen, ik er anderen bewust van maak dat zoiets geen prettige opmerking is en dat het mensen zelfs onveilig kan laten voelen.
Misschien is dat “woke” en misschien “moeten mensen zich niet zo aanstellen en snel beledigd zijn.” Als ik echter rekening met anderen wil houden, en deze niet bewust wil kwetsen, dan ben ik heel graag “woke” en zal deze titel met trots dragen.
Comments